«Иран қазбалы отынға бай, шамамен 40 жыл бойы энергия көздерін (газ, бензин, электр) пайдалану субсидиялануда. Автокөлікке бензин тұтыну бойынша Иран АҚШ – тан кейін әлемде 2-ші орында, бірақ АҚШ-та адамдар үлкен көліктер жүргізеді, ал Иранда - үнемді шағын.
Иранда жанармай контрабандасы жиі кездеседі - егер сіз субсидияға байланысты бензинді арзан бағамен сатып ала алсаңыз, оны көрші елде, мысалы, Ауғанстанда нарықтық бағамен сата аласыз және пайда таба аласыз. Нәтижесінде, кедейлікпен күресудің орнына отын субсидиялары адамдарды құқық бұзушылыққа итермелейді.
Кедейлікпен күресте мұндай субсидияларға қарағанда МАҚСАТТЫ ТРАНСФЕРТТЕР әлдеқайда тиімді болар еді, сонымен қатар бұл жағдайда қоршаған ортаның ластануы мен контрабанда аз болар еді.
Әрине, Ирандағы саясаткерлер мұны жақсы білді және 2010 жылы олар қазіргі жағдайды түзетуге тырысып, реформаны бастады – сол кезде отын мен азық-түлік субсидияларының жалпы көлемі шамамен 100 миллиард долларға немесе ЖІӨ-нің төрттен біріне бағаланды.
Субсидиялардың азаюы теория болжаған күтілетін нәтиже берді: БАҒАЛАР ӨСТІ, тұтыну азайды. Реформаның теріс салдары мемлекеттік секторда үнемделген қаражат ӘЛЕУМЕТТІК ШЫҒЫСТАРДЫ ұлғайтуға толығымен бағытталмағаны болды, оның ішінде шенеуніктерде халықтың табысы туралы сенімді мәліметтер болмағандықтан, олар кімнің кедей, ал кім кедей емес екенін түсінбеді.
Бұл халықтың НАРАЗЫЛЫҒЫН ТУДЫРДЫ және нәтижесінде 2012 жылы реформалар тоқтатылды. «Алға бір қадам, артқа екі қадам» деп аталатын нәрсе болды.
Кейінгі жылдары реформаға өзгерістер енгізілді, бірақ отын субсидиялары көлемінің қысқаруында үкімет алға жылжи алмады – бұл отын бағасының өсуіне, сондай-ақ әлеуметтік шығыстардың ұлғаймауына байланысты болды.
Нәтижесінде, 2016 жылы реформа ресми түрде тоқтатылды. Қазір субсидиялар көлемі реформаның басындағыдан әлдеқайда аз, бірақ әлі де айтарлықтай жоғары (2019 жылы – ЖІӨ-нің 15%) және бұл Иран экономикасының тиімсіздігінің көрсеткіштерінің бірі.